Donderdag 29 mei begon inslingeren 2025 officieel met een palaver om 9:30 in Noordschans. Al een paar dagen ervoor lagen er zeilboten in de haven te wachten, klaar voor de tocht naar Rotterdam. De lucht was grauw, de koffie sterk, en de sfeer opperbest.

Na het palaver vertrokken de boten. Het weer bleef wat ingetogen, maar hoe dichter we Rotterdam naderden, hoe vriendelijker het werd.

Tegen de tijd dat we de Veerhaven binnenvoeren, brak er een zuinig zonnetje door en steeg de temperatuur net genoeg voor korte mouwen en verhalen.

Uit het niets ontstond een gezellige steigerborrel. Biertjes plopten open, de eerste toosten klonken, en ineens was het 18:00. Tijd om naar de overkant te wandelen, waar Loos ons voorzag  van een heerlijk diner.

Op de terugweg liep het gezelschap vol en voldaan richting de haven… Tot het hek. Dicht. Vast. Onverbiddelijk. Terwijl de meesten wat verdwaasd naar het slot tuurden, schaterden twee dames het uit – voor hen was het hek wél gewoon opengegaan. Gelukkig volgde de rest even later alsnog.

Een dag vol wind, water, wijn en een beetje hek-humor: Inslingeren 2025 is van start!

Na de sfeervolle start in Rotterdam vertrokken we op dag twee richting Hellevoetsluis. Er waren twee routes mogelijk: een veilige binnendoor en een avontuurlijke over zee. De wind speelde met ons — windkracht 5 en een flinke golfslag — het hing erom. Toch kozen vier stoere boten voor de zeeroute.

Wat een tocht. Zeilen werden gehesen op een deinende zee, waar golven tegen de boeg beukten en zeewater over de randen klotste. De boten dansten op het water, ankers sneden door de golven en de adrenaline steeg net zo hoog als de golfpieken. Spannend? Zeker. Indrukwekkend? Absoluut. Opluchting kwam met de rust van het Slijkgat — een welkom contrast — waarna we koers zetten naar Hellevoetsluis, waar de andere boten al veilig aangemeerd lagen. Daar volgde een gezellige en welverdiende steigerborrel voor iedereen.

Op dag drie zeilden we naar Dordrecht. Wind? Nauwelijks. Maar de zon maakte alles goed. Onder een stralende hemel gleed het gezelschap kalm over het water. In Dordrecht wachtte een mooie stadswandeling, inclusief een paar huizen waar je met rode oortjes langsloopt. ’s Avonds genoten we op de boten van een zwoele, bijna zomerse avond.

Zondag kwam het onvermijdelijke afscheid: terug naar de thuishaven. Met voldane gezichten en een hoofd vol herinneringen sloten we een prachtige en uitstekend georganiseerde inslingertocht af. Dank aan de organisatie – dit smaakt naar meer!